Archiwum
Zachwaszczenie użytków zielonych
Martyna Wilk; Katedra Żywienia Zwierząt i Paszoznawstwa, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Wypas pastwiskowy jest bardzo ważnym elementem w hodowli bydła, który zapewnia zwierzętom możliwość ruchu, dostęp do cennej paszy objętościowej, naturalnego światła słonecznego oraz świeżego powietrza, co bezpośrednio przekłada się na zdrowotność zwierząt. Wartość gospodarcza i pokarmowa użytków zielonych zależy od składu botanicznego i udziału poszczególnych gatunków traw, roślin motylkowatych, turzycowatych, ziół i chwastów. Długotrwałe praktyki żywieniowe doprowadziły do ustalenia najkorzystniejszych proporcji pomiędzy określonymi grupami roślin występującymi w runi łąkowo-pastwiskowej. Udział traw na poziomie 60-80% mieszanki pastwiskowej, roślin motylkowatych na poziomie 10-30% i ziół o charakterze smakowo-dietetycznym w granicach 5-15% (w zależności od gatunku), zapewnia najlepszy stan zdrowotny zwierząt oraz zadowalający poziom produkcji. W każdej z wymienionych grup występują rośliny o różnej wartości pokarmowej, od tych wartościowych, przez małowartościowe, do szkodliwych i trujących. Pojawienie się na użytkach zielonych roślin dwuliściennych jest zjawiskiem naturalnym, wynikającym ze zmian zachodzących w zbiorowiskach roślinnych. Identyfikację chwastów należy rozpocząć od zdefiniowania gatunków niepożądanych na użytkach zielonych poprzez ocenę ich wartości pokarmowej. Najczęściej proponowany podział gatunków roślin wyróżnia chwasty balastowe, chwasty względne oraz chwasty bezwzględne. Chwasty balastowe - Do tej grupy zaliczyć można rośliny, które nie posiadają właściwości odżywczych lub leczniczych, ale nie są też szkodliwe dla zwierząt. Ich obecność w runi użytków zielonych nie jest pożądana, ponieważ rośliny takie produkują biomasę o znikomej przydatności paszowej, pobierając z gleby składniki pokarmowe, które mogłyby zostać wykorzystane przez wartościowe rośliny pastewne. Należą do nich: rogownica pospolita, stokłosa miękka, kłosówka wełnista, drżączka średnia, strzęplica sina, trzęślica modra, trzcina pospolita, sesleria błotna, wyczyniec kolankowy, jęczmień płonny, a także większość turzyc, sitów oraz kosmatek. Racjonalne gospodarowanie łąkowo-pastwiskowe polega na wyborze roślin o wysokiej wartości pokarmowej, charakteryzujących się obecnością korzystnych substancji biologicznie czynnych, kosztem roślin balastowych.
Pozostało 90% tekstu
Artykuł został opublikowany w Hodowcy Bydła 3/2022. Kup to e-wydanie (12,00 zł) TUTAJ.
Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych
