Archiwum

      Jerzy Żółkowski urodził się 19. sierpnia 1928 r. w Grodzisku, w powiecie Sokołów Podlaski w rodzinie ziemiańskiej. Jego pradziadek Jan Żółkowski kupił 230 hektarowy majątek ziemski k. Grodziska.

      Ostatni Żółkowski z Majątku Grodzisk, syn Romana, dr Jerzy Żółkowski, jest wybitnym światowym specjalistą w zakresie hodowli bydła. Jeszcze podczas studiów odbył praktyki w bardzo dobrych wówczas gospodarstwach Chodów, Kruszów i Żuromin. W 1949 r. ukończył Wydział Rolniczy uzyskując dyplom inżyniera rolnictwa i rozpoczął pracę na stanowisku kierownika Wychowalni Źrebiąt na Torze Wyścigów Konnych w Widzewie k. Łodzi. W 1950 r. został przyjęty na studia magisterskie Wydziału Rolniczego SGGW w Warszawie, które ukończył w 1951 r. i został zatrudniony na stanowisku asystenta w Katedrze Szczegółowej Hodowli i Żywienia Zwierząt. Po krótkim okresie wyróżniającej się pracy, w 1952 r. został pełnomocnikiem dziekana, a następnie Rektora ds. organizacji praktyk studenckich Uczelni. Należy wspomnieć, że wówczas praktyki były bardzo ważnym ogniwem w kształceniu studentów. Studentów wydziałów związanych z rolnictwem obowiązywały dwie praktyki, a ta dłuższa trwała 6 miesięcy. Mając władzę i uprawnienia Rektora, z których lubił korzystać z dużym rozeznaniem i zaangażowaniem dokonał wyboru ok. 150 najlepszych gospodarstw sektora państwowego (POHZ, SK, SHR, Zakłady Doświadczalne jednostek naukowych). Dzięki tym praktykom studenci gruntownie zapoznali się z technologią produkcji rolniczej, organizacją produkcji i zarządzaniem w preferowanym wówczas sektorze państwowym. 

      W 1952 r. zorganizował wśród studentów Koło Naukowe Zootechników i przez wiele lat był opiekunem jego aktywnej działalności. 

      Za osiągnięcia naukowo-organizacyjne w 1957 r. został nagrodzony praktyką zawodową w Szwecji. Wyróżniająca się wiedza i aktywność na tej praktyce zaowocowała stypendium naukowym Króla Szwecji. Podczas tego stypendium uczestniczył pod kierunkiem prof. Hanssona w badaniach naukowych dotyczących wpływu inbredu na użytkowość mleczną krów. Wyniki tych badań zostały opublikowane w wysoko cenionym skandynawskim czasopiśmie naukowym Acta Scandinavika. Ponadto w Szwecji ukończył 3 kursy w zakresie hodowli bydła, żywienia oraz budownictwa inwentarskiego. Po powrocie ze Szwecji w 1959 r. spotkał się z chłodnym przyjęciem na Uczelni i przeszedł do pracy na stanowisku inspektora w nowo powstałym Zjednoczeniu Hodowli Zwierząt Zarodowych. Należał do tych inspektorów, którzy inspekcję, a bardziej doradztwo, prowadzili w oborze i polu, a nie zza biurka. Jego żywiołem był i jest bezpośredni kontakt z hodowcami i zwierzętami, a nie buchalteria. Jak wspomina obecnie – To było dla mnie wielkie doświadczenie zawodowe. Dwadzieścia dni w miesiącu, a pamiętajmy, że wówczas tydzień pracy liczył 6 dni spędzałem w terenie na spotkaniach z dyrekcją, hodowcami i zwierzętami.

     W 1964 r. powrócił do pracy w SGGW i pod kierunkiem prof. Jerzego Hersego organizował Ośrodek Upowszechniania Wiedzy Rolniczej. Po odejściu prof. Hersego na stanowisko prorektora Uczelni przeszedł do pracy w Zakładzie Praktyk.

W 1977 r. został zatrudniony w Zakładzie Hodowli Bydła na Wydziale Zootechnicznym SGGW na etacie pracownika naukowo-dydaktycznego. W początkowym okresie pracy uczestniczył w organizacji Stołecznego Ośrodka Postępu Rolniczego w Brwinowie. Na nowym stanowisku aktywnie uczestniczył w badaniach naukowych i pracy dydaktycznej nie zapominając o doradztwie i upowszechnianiu wiedzy. W 1981 r. obronił pracę doktorską uzyskując stopień doktora nauk rolniczych i stanowisko adiunkta.

     Jest autorem ok. 500 artykułów naukowych i popularno-naukowych, dwóch poradników dla hodowców, norm dobrostanu zwierząt. Pod kierunkiem dr Żółkowskiego studenci wykonali 86 prac magisterskich i inżynierskich. Był i jest cenionym przez studentów dydaktykiem i organizatorem praktyk studenckich. Dużej wiedzy teoretycznej towarzyszy równie wielka wiedza praktyczna w dziedzinie przyrody, rolnictwa, a w szczególności hodowli zwierząt, w tym bydła. 

     Zdobywanie wiedzy zootechnicznej dr Żółkowski rozpoczął jako młodzieniec w rodzinnym majątku, a następnie podczas studiów i licznych staży i wyjazdów studyjnych do wielu krajów świata. Oto najważniejsze z nich: Szwecja – 10-miesięczny staż zawodowy i 9-miesięczne stypendium, Szwajcaria – 10-miesięczny staż, USA, Holandia, Włochy, Węgry, NRD, Federacja Rosyjska, Kazachstan, Nepal. W Szwajcarii pracował w Związku Hodowców Bydła Rasy Brown Swiss i Simental jako doradca hodowlany i prowadził badania dotyczące łatwości oddawania mleka i indeksu wymienia. W Nepalu był ekspertem FAO. Ponadto wielokrotnie brał udział w badaniach dotyczących wpływu warunków transportu kolejowego i morskiego bydła opasowego i cieląt (do Grecji, Włoch, Turcji i na Wyspy Kanaryjskie) na ich kondycję i zdrowie. Podczas tych transportów był równocześnie konwojentem i osobą odpowiedzialną za ich obsługę. Tak duże doświadczenie zawodowe spowodowało, że był cenionym doradcą w wielu wiodących przedsiębiorstwach rolnych w całej Polsce, m.in. w 16 Zakładach Instytutu Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach, w Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Zootechniki w Kołbaczu, Stadninie Koni Nowe Jankowice, GR Gałopol i wielu gospodarstwach prywatnych na Podlasiu.

     Dr Żółkowski jest osobą o dużym autorytecie zawodowym i moralnym. Z wyboru pełnił wiele funkcji, m.in. członka zarządu Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego i jego przedstawiciela w Europejskiej Federacji Zootechnicznej, członka zarządu Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Rolnictwa. O uznaniu zasług Jubilata dla rozwoju rolnictwa, nauki i dydaktyki dobitnie świadczą liczne odznaczenia i nagrody: Krzyż Kawalerski Ordery Odrodzenia Polski, Złoty Krzyż Zasługi, Zasłużony Pracownik Rolnictwa, Dyplom Uznania NOT, Medal Jubileuszowy 50-lecia WNoZ. Ponadto w latach 1980-1995 został wyróżniony 6. nagrodami Rektora SGGW za osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej i organizacyjnej. 

     Przejście na emeryturę w 1998 r. nie było zakończeniem pracy zawodowej Jubilata lecz jej kontynuacją do dziś i dalej na warunkach umowy o pracę. W rzeczywistości uwolniony od rygorów pracy etatowej wzmógł działalność w najbardziej ulubionej dziedzinie – doradztwie i upowszechnianiu wiedzy oraz kształceniu praktycznym studentów. Przez kilka lat był organizatorem praktyk studentów Wydziału Nauk o Zwierzętach, a następnie do chwili obecnej studentów Wydziału Medycyny Weterynaryjnej. Obecnie ma podpisaną umowę na czynienie tego co najmniej do końca 2022 r. Wiedza zdobyta przez wiele lat pracy w wiodących przedsiębiorstwach rolnych w Polsce i kontakty z ich władzami umożliwiają kierowanie studentów na praktyki do tych obiektów i zapewnienie im najlepszego kształcenia praktycznego, najlepszych warunków socjalnych (zamieszkanie, wyżywienie, a w niektórych gospodarstwach nawet wynagrodzenie). Realizację tych praktyk kontroluje wizytami, kontaktem telefonicznym i egzaminem. 

     Dzięki licznym kontaktom osobistym dr J. Żółkowskiego wielu studentów Wydziału Nauk o Zwierzętach było kierowanych na praktyki i staże do krajów Europy Zachodniej, a nawet i do USA. Tak prestiżowe staże, obok zdobytej wiedzy o nowoczesnych technologiach, ewidentnie poprawiało sytuację materialną zazwyczaj niebogatych studentów, i także ułatwiało im zatrudnienie w dobrych gospodarstwach. Kilkoro najlepszych po ukończeniu studiów zostało zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych w Finlandii.

     Stabilność rynkowa i niezła opłacalność produkcji mleka w minionym 20-leciu w Polsce spowodowały duże zapotrzebowanie na jałówki hodowlane o dużym potencjale produkcyjnym, których brakowało w kraju, a były osiągalne (choć drogie) w Holandii, Danii czy Niemczech. Dr Żółkowski często pomagał polskim hodowcom w zakupie dobrego materiału genetycznego z najlepszych zachodnich obór, gdyż bardzo dobrze znał języki i tajniki dokumentacji hodowlanej. Na tym obszarze Dostojny Jubilat był niezastąpiony. Czuł się jak ryba w wodzie. Przyjemne łączył z pożytecznym, tak dla siebie, jak i hodowców. Na wspólnych kilkunastu wyjazdach z hodowcami dokonał wyboru kilku tysięcy bardzo dobrych jałówek wysoko cielnych, przyczyniając się do rozwoju krajowej hodowli bydła i produkcji mleka oraz poprawy opłacalności. Z wieloma z tych hodowców, głównie z Podlasia, utrzymuje nadal, bliskie wręcz rodzinne kontakty, służąc im radą i nazywając je „moimi gospodarstwami.”

     Mimo sędziwego wieku Jubilat jest w pełni sprawny umysłowo, jak za młodzieńczych lat. Wciąż pracuje, pisze artykuły, doradza hodowcom, organizuje praktyki studenckie. Jest na bieżąco zorientowany w sytuacji w kraju, rolnictwie, kosztach, cenach, opłacalności produkcji. Ostatnio jest zaniepokojony sytuacją polityczną i gospodarczą kraju, niespotykaną dotychczas inflacją, wzrostem kosztów produkcji rolniczej i pogorszeniem jej opłacalności. Mimo tego, jako optymista, wbrew faktom z nadzieją spogląda w przyszłość zgodnie z powiedzeniami „dłużej klasztora niż przeora,” „wcześniej czy później dobro zwycięża zło, a prawda kłamstwo.”