Archiwum

Katarzyna Jankowska; PAN Olsztyn

Zaplanowanie przez producenta skali oraz intensywności produkcji drobiu, wiąże się w wykonaniem szeregu czynności związanych z przygotowaniem fermy do zasiedlenia ptakami. Podłoże genetyczne, a także środowisko, w którym przebywają zwierzęta podczas całego cyklu produkcyjnego stanowią dwa fundamentalne elementy wpływające na efekty produkcyjne. Stosowane w środowisku fermy drobiu wszelkie sposoby zabezpieczające ptaki przed patogenami, szczególnie programy profilaktyczne (bioasekuracja = bioochrona), mają na celu podwyższenie poziomu produkcyjności oraz jej opłacalności. Bioasekuracja ogranicza w dużym stopniu upadki ptaków, będące wynikiem licznych chorób wirusowych, bakteryjnych, grzybiczych, a także pasożytniczych. Zmniejszenie liczby strat spowodowanych głównie upadkami ptaków sprzyja efektywności produkcji drobiu i oparte jest o warunki utrzymania ptaków, które muszą być dostosowane do ich potrzeb bytowych. W higienie produkcji istotnym elementem jest zapewnienie ptakom optymalnych warunków środowiskowych, tj. temperatury, wilgotności, oświetlenia, prędkości ruchu powietrza, maksymalnego obniżenia poziomu domieszek szkodliwych gazów, zapylenia, obniżenia poziomu hałasu, warunków mikroklimatycznych w pomieszczeniu (sprawnie działające urządzenia grzewczo – wentylacyjne, odpowiednia jakość ściółki, właściwa obsada ptaków, stosowny program świetlny oraz wysoka jakość stosowanej paszy i wody). Wskazane czynniki w środowisku ptaków decydują o ich dobrostanie, który wpływa na stan zdrowia oraz produkcyjność. Stosowanie różnych działań (również programów osłony farmakologicznej) mających na celu utrzymanie właściwych warunków zoohigienicznych w obiektach inwentarskich i poza nimi, czyli na terenie całej fermy, ogranicza w dużym stopniu zagrożenie chorobami, jednak całkowicie go nie eliminuje.

Pozostało 90% tekstu

Artykuł został opublikowany w Hodowcy Drobiu 2/2022. Kup to e-wydanie (12,00 zł) TUTAJ.

Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych