Archiwum
Znaczenie jakości błonnika pokarmowego w dietach drobiu
Teresa Skiba; Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu
Błonnik pokarmowy nazywany jest również włóknem pokarmowym. Stanowi kompleks niejednorodnych związków, które są pozostałością ścian komórkowych roślin. Są oporne na działanie enzymów trawiennych przewodu pokarmowego. Ulegają częściowemu lub całkowitemu rozkładowi pod wpływem enzymów bakterii bytujących w okrężnicy. Charakteryzuje się małą wartością energetyczną, jego 1 g dostarcza zaledwie 2 kcal. Z tego względu przez długi czas uznawany był jedynie za substancję balastową, konieczną jedynie dla prawidłowego trawienia. Głównymi komponentami błonnika pokarmowego są: celuloza, hemicelulozy, ligniny i pektyny. Odrębny komponent błonnika o budowie podobnej do hemiceluloz, lecz jednak bardziej rozgałęzionej, stanowią polisacharydy roślin morskich (alginiany, agar, karageny) oraz gumy i śluzy roślinne pozyskiwane z drzew, nasion lub glonów. Związki te z reguły są rozpuszczalne w wodzie i wykorzystywane w przemyśle spożywczym jako emulgatoruy, substancje zagęszczające, stabilizatory. Pektyny, trzecia grupa polisacharydów niecelulozowych rozpuszczalnych w wodzie, są polimerami kwasu galakturonowego wykazującymi zdolność wiązania wody, żelowania i pęcznienia, w stopniu zależnym od ich metylacji. Wraz z rozwojem przetwórstwa żywności pojawiły się nowe związki, które mogą wykazywać fizjologiczne funkcje klasycznych składników włókna pokarmowego. Są to polisacharydy syntetyczne i zmienione technologicznie. Głównym przedstawicielem drugiego z wymienionych terminów jest skrobia oporna, ale mieszczą się w niej również inne związki, które są oporne na trawienie w przewodzie pokarmowym człowieka. Określenie błonnika pokarmowego rozszerzyło się i obejmuje teraz także oligosacharydy, które mają właściwości podobne do frakcji rozpuszczalnych i opornych skrobi, a więc wspomagają i zakańczają trawienie enzymatyczne w jelicie cienkim. Niektóre z tych związków są prebiotykami czyli substancjami stymulującymi prawidłowy rozwój flory bakteryjnej w przewodzie pokarmowym. Warto zwrócić szczególną uwagę na systematykę nazewnictwa: włókno surowe to celuloza i lignina; błonnik pokarmowy to pektyny, hemiceluloza, śluzy, gumy i kleje. Wyróżniamy dwa rodzaje błonnika pokarmowego – rozpuszczalny oraz nierozpuszczalny w wodzie.
Pozostało 90% tekstu
Artykuł został opublikowany w Hodowcy Drobiu 3/2022. Kup to e-wydanie (12,00 zł) TUTAJ.
Czas realizacji zamówienia: do 2 dni roboczych
