Hodowca Drobiu 7/2018

Paulina Majewska, Dorota Witkowska; Koło Naukowe Pasjonatów Higieny i Dobrostanu Zwierząt, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie


Zwierzętom, które utrzymywane są w budynkach inwentarskich, od początku wiosny do końca jesieni towarzyszy jeden z najpowszechniej występujących owadów, a mianowicie mucha domowa (Musca domestica). Jest to dość istotny problem zarówno dla hodowców jak i zwierząt hodowlanych, ze względu na niezwykłą uciążliwość wyżej wymienionych insektów, a pozbycie się ich do łatwych nie należy.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Anna Wilkanowska; Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy


Bioasekuracja to zespół działań ochronnych, których priorytetowym celem jest odseparowanie czynników zagrażających wprowadzeniem infekcji do hodowli zwierząt, bez względu na gatunek. Przedsięwzięcie wszelkich niezbędnych kroków zmierzających do zwiększenia biobezpieczeństwa są niezbędne, gdy pragnie się zapewnić ochronę prowadzonej hodowli. Są to działania konieczne w każdej działalności związanej z produkcją zwierzęcą, szczególnie, że skuteczność bioasekuracji ma niebagatelny wpływ na ostateczne koszty związane z całą działalnością hodowlaną. Jednym z elementów bioasekuracji jest zachowanie ostrożności przy postępowaniu z martwymi zwierzętami oraz w trakcie przekazywania ich do utylizacji.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Oliwia Duszyńska-Stolarska; Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy w Bydgoszczy


Homeostazą organizmu nazywamy taki stan, w którym utrzymuje on prawidłowe funkcjonowanie za pomocą fizjologicznych mechanizmów, w zmiennych warunkach środowiskowych. Utrzymanie homeostazy jest również zależne od jakości pobieranego pokarmu, wody, warunków bytowania. Zarządzanie na fermie może mieć bezpośredni wpływ na kształtowanie się stanu zdrowia i choroby.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Katarzyna Jankowska; PAN Olsztyn


W produkcji drobiarskiej oprócz parametrów zoohigienicznych (temperatura, wilgotność, ruch powietrza, szkodliwe domieszki gazowe, zapylenie, mikroflora, hałas, oświetlenie, świeża pasza) związanych bezpośrednio z higieną produkcji, znaczącą rolę w utrzymaniu wysokiego poziomu jej jakości odgrywa woda, zarówno na fermach intensywnego tuczu, jak i na fermach nieśnych. 

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Alina Rachwał; Poznań



W okresie wychowu stada rodzicielskiego kur mięsnych w celu uzyskania optymalnej masy ciała ptaków, a przede wszystkim nie dopuszczenia do ich zatuczenia się, znacznie ogranicza się ilość podawanej mieszanki paszowej.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Bartosz Korytkowski; Bydgoszcz


Zapewnienie ptakom odpowiednich warunków termicznych to z całą pewnością jeden z podstawowych parametrów zoohigienicznych. Doświadczeni hodowcy drobiu zarówno rzeźnego jak i nieśnego wiedzą jak bolesne dla cyklu produkcyjnego potrafią być konsekwencje wywołane stresem cieplnym.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Bartosz Korytkowski



Aktualnie ciągle rośnie zainteresowanie naukowców jak i hodowców drobiu naturalnymi dodatkami do pasz, i to zarówno dodatkami pochodzenia mineralnego jak i organicznego. Dodatki te z pewnością uzupełniają w paszy makro i mikroelementy oraz wzbogacają pasze w inne, często bliżej nieokreślone czynne związki chemiczne, naturalnie występujące w przyrodzie. Wpływają one korzystnie na ogólną poprawę odporności i zdrowotności drobiu, a także na poprawę produktów finalnych chowu drobiu.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Maciej Kucharski; Słuchacz podyplomowych studiów z Zakresu Chorób Drobiu i Ptaków Ozdobnych, Wydział Medycyny Weterynaryjnej, SGGW



Lipidy stanowią główne źródło energetyczne dla zwierząt, poza tym charakteryzują się największą wartością kaloryczną spośród pozostałych składników paszy spożywanej przez zwierzęta. By zwiększyć produkcyjność i wydajność zwierząt, stosuje się w dawce pokarmowej dodatek tłuszczów. Okazało się bowiem, że ptaki, które były żywione paszą zawierającą w swym składzie m.in. olej (rzepakowy itp.), charakteryzowały się wyższą wydajnością niż ptaki karmione bez dodatku tego składnika.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Stanisław Wężyk, Ryszard Gilewski; AVICONS

Specjaliści z dziedziny genomiki drobiu uważają, że gdyby więcej ludzi rozumiało korzyści płynące z nauki o nowoczesnej genetyce drobiu, tym mniej byłby dyskutowany problem chowu wolniej rosnących brojlerów. Również dr Alison van Eenennaam z Uniwersytetu California-Davis (UCD) jest zdania, że gdyby społeczeństwo naprawdę pojmowało zasady genetycznego doskonalenia drobiu, nie miałby sensu ruch promujący wolniej rosnące genotypy brojlerów. Przemawiając na Szczycie Sojuszu Gospodarskich Zwierząt (03.05.2018) wyraziła opinię, że specjaliści z dziedziny genomiki i biotechnologii zwierząt gospodarskich oraz hodowcy, w tym też drobiu, „dysponują najbardziej fascynującą historią zrównoważonego rozwoju wszech czasów”.

Zaloguj się, aby zobaczyć.