Hodowca Drobiu 9/2021

Marta Kosińska¹, Łukasz Czerniawski¹, Karolina Makowska¹, Kornel Kasperek ², Justyna Batkowska ²

¹ Studenckie Koło Naukowe Biologii, Hodowli i Użytkowania Drobiu*

² Instytut Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie

Historia rasy

Zielononóżka kuropatwiana (Zk), jako najstarsza polska rasa kur, stale cieszą się dużą popularnością zarówno wśród hodowców, jak i konsumentów produktów drobiarskich. Ptaki te wyodrębniono jako rasę pod koniec XIX wieku na terenie Galicji z tzw. „kur galicyjskich”. Zostały one po raz pierwszy opisane w 1899 r. na łamach „Hodowcy drobiu” przez Bronisława Obfidowicza. Natomiast w roku 1894 r. zielononóżki pierwszy raz wystawiono na Krajowej Wystawie we Lwowie. Na początku XX wieku, w roku 1921 powołano „Koło Hodowców Kury Krajowej Zielononóżki Kuropatwianej”. W roku 1930 odbyła się rejonizacja chowu ras drobiu i przydzielono te ptaki na 70% terenu państwa. W okresie międzywojennym odbywały się konkursy nieśności, na podstawie których wykazano znaczną zmienność cech użytkowych i niską wydajność nieśną tej rasy kur. Tuż po wojnie, w latach 50 i 60 XX wieku, Zielononóżki kuropatwiane przeznaczane były na wschodnie i południowe tereny naszego kraju.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

W dniu 19 sierpnia 2021 r. odbyło się spotkanie MRiRW i Głównego Inspektoratu Weterynarii z przedstawicielami organizacji drobiarskich, którego przedmiotem była dyskusja nt. wypracowania efektywnych metod i środków bioasekuracji gospodarstw utrzymujących drób.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Bartosz Korytkowski

Wybór odpowiedniego materiału na ściółkę, a także jej kondycja są czynnikami mającymi istotny wpływ m.in. na mikroklimat panujący w kurniku. Obecnie istnieje bardzo wiele nowoczesnych metod pozwalających poprzez właściwą dbałość o ściółkę zapewnić odpowiedni dobrostan ptakom.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Sebastian Wlaźlak; Katedra Hodowli i Żywienia Zwierząt, Wydział Hodowli i Biologii Zwierząt, UTP w Bydgoszczy, AVIUM – Koło Naukowe WHiBZ UTP

Możliwość wystąpienia patogennych mikroorganizmów na tuszkach kurcząt rzeźnych może stanowić jedno z zagrożeń dla zrównoważonej produkcji wysokiej jakości surowców i produktów pochodzenia zwierzęcego. Jednym z najbardziej niebezpiecznych są bakterie z rodzaju Salmonella oraz Campylobacter, dla których warunki na powierzchni mięsa dają możliwości do szybkiego namnażania się. Jednocześnie przyczyniając się do wystąpienia określonych chorób u ludzi, stanowią duży problem dla zdrowia publicznego.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Dominika Krakowiak ¹, Karol Gomółka ¹, Karolina Wengerska ¹, Kamil Drabik ², Justyna Batkowska ²

¹ Studenckie Koło Naukowe Biologii, Hodowli i Użytkowania Drobiu, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie*

² Instytut Biologicznych Podstaw Produkcji Zwierzęcej, Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie

Jaja konsumpcyjne jak wszystkie produkty spożywcze przeznaczone do obrotu handlowego posiadają okres minimalnej trwałości określony przez obecne ustawodawstwo na 28 dni (Rozporządzenie Komisji (WE) nr 589/2008). Ustanowienie tego okresu jest jak najbardziej zasadne z uwagi na fakt, że podobnie jak we wszystkich produktach naturalnych, a zwłaszcza tych nie przetworzonych, także w jajach zachodzi szereg zmian jakościowych określanych ogólnie jako proces ich starzenia. Wraz z wiekiem jaja pogarszają się ich właściwości technologiczne i kulinarne, aż do momentu całkowitej utraty przydatności technologicznej.

Czytaj więcej...

Agnieszka Wilczek-Jagiełło

Kokcydioza to choroba pasożytnicza wywoływana przez pierwotniaki z rodzaju Eimeria. Właściwie, to kokcydiozy nie trzeba przedstawiać żadnemu hodowcy drobiu – wszyscy bowiem znają doskonale zarówno jej objawy, jak również straty jakie ta choroba generuje. Największe straty kokcydioza wywołuje u ptaków młodych, a zwłaszcza w chowie kur. Szczególnie ciężko walczy się z kokcydiozą w chowie wielkostadnym oraz tam, gdzie ptaki są utrzymywane systemem podłogowym.

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Sara Dzik

Mikrobiota jelitowa ma kluczowe znaczenie dla zdrowia ludzi, ale i zwierząt, w tym również drobiu. Jak podają Malinowska i in. (2017) termin ten dotyczy nie tylko mikroorganizmów komensalnych, symbiotycznych, ale także chorobotwórczych (głównie bakterie, grzyby, wirusy). Proces ich nabywania w trakcie wzrostu ptaków ma silny wpływ na rozwój nabłonka jelitowego oraz modulację funkcji fizjologicznych wymaganych do utrzymania homeostazy organizmu. Funkcje te są niezbędne do optymalizacji efektywności wykorzystania energii przez ptaki (Kers i in. 2018, Diaz Carrasco i in. 2019).

Zaloguj się, aby zobaczyć.

Joanna Marć-Pieńkowska; UKW w Bydgoszczy 

Rosnące zapotrzebowanie na białko zwierzęce przy jednoczesnym ograniczeniu jego podaży wynikającym z wyczerpywania się zasobów naturalnych i zmian klimatycznych, wymusza poszukiwanie alternatywnych źródeł białka i ich dywersyfikację.

Zaloguj się, aby zobaczyć.