Hodowca Drobiu 7/2022

Technologia obrazowania wykorzystuje kamery rozmieszczone w kurniku, które wykonują zdjęcia nieruchome oraz zapisują filmy wideo. Następnie dane analizowane są przez system w celu dostarczenia informacji o stanie zdrowia, dobrostanie i zachowaniu ptaków. dzięki czemu pracownicy mogą wykonywać inne zadania.

Czytaj więcej...

Kokcydioza wywoływana jest przez pasożyta z rodzaju Eimeria, który bytuje i namnaża się w jelitach brojlerów. Jest to jednokomórkowy pierwotniak należący do gromady Coccidea, od której pochodzi nazwa choroby (eimeriaprevention.com; poultrysite.com). Kokcydioza jest chorobą wysoce zaraźliwą, odgrywającą ważną rolę epidemiologiczną oraz ekonomiczną w produkcji drobiarskiej (Bobusia i in. 2014). Tematyka dotycząca kokcydiozy jest nieustannie podejmowana przez naukowców oraz osoby z branży. Jedno jest jednak pewne – nadążanie za chorobą pozostaje wyzwaniem. Walka z kokcydiozą - Philip A. Stayer (lekarz weterynarii oraz naukowiec, praktykujący w Sandersons Farms – amerykański producent drobiu) na łamach Poultry Health Today podkreślał, że kokcydioza jest nieprzewidywalna i trudno jest określić właściwą strategię walki z chorobą. Początkowo Stayer, w swej praktyce stosował szereg środków przeciw kokcydiozie, które były rotacyjnie zmieniane – w zależności od pory roku, w celu ograniczenia oporności pasożyta i utrzymania skuteczności działania. Zimą stosował preparaty niejonoforowe. 

Czytaj więcej...

Mariusz Kopeć; Kierownik Działu Żywienia Zwierząt KWS Lochow Polska Sp. z o.o.

Do niedawna ze względu na wysoką zawartość substancji antyżywieniowych, żyto nie było w ogóle brane pod uwagę jako składnik paszy dla drobiu. Jednak nowe udoskonalone odmiany żyta hybrydowego o polepszonym składzie spowodowały zwiększone zainteresowanie producentów drobiu rzeźnego. Obecnie żyto jest interesujące, także z powodu sporo niższych cen od innych zbóż, co sprawia że jest ono atrakcyjnym surowcem paszowym w paszach drobiowych. W osiemnastym tygodniu 2022 r. żyto przy średniej cenie 1300 zł/t było tańsze o 11% od kukurydzy, 15% od pszenżyta i aż o 23% od pszenicy, co sprawia, że żyto jest atrakcyjnym surowcem w paszach dla drobiu.

Czytaj więcej...

mgr inż. Mateusz Roguski ², mgr inż. Jakub Urban ¹, dr hab. Andrzej Łozicki prof. SGGW ²

¹Katedra Hodowli Zwierząt, Instytut Nauk o Zwierzętach, SGGW w Warszawie

²Samodzielna Pracowania Żywienia Zwierząt, Instytut Nauk o Zwierzętach, SGGW w Warszawie

Głównym celem żywienia kaczek rzeźnych jest odchów ptaków o prawidłowej budowie ciała, przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniego poziomu otłuszczenia i umięśnienia oraz dobrego opierzenia. Brojlery kacze przez cały okres zadawania paszy powinny mieć do niej dostęp ad libitum (do woli). Procentowy udział pasz w kosztach produkcji stanowi do 68%, dlatego żywienie jest jednym z najważniejszych czynników kształtujących odchów. Ze względu na krótki okres utrzymania pasza zadawana kaczkom musi być bezbłędnie zbilansowana, aby pojawienie się ewentualnych niedoborów nie wpłynęło negatywnie na końcowy efekt odchowu (Kuźnicka i Adamski 2015). Pasze treściwe energetyczne w żywieniu kaczek powinny stanowić około 70% dawki. Są one oparte na najtańszym komponencie, którym są ziarna zbóż. Najczęściej wykorzystywanymi paszami w Polsce są kukurydza, pszenica, jęczmień, rzadziej owies. Jedną z alternatyw dla wspomnianych wcześniej ziaren zbóż może być również proso.  W produkcji mieszanek paszowych dla brojlerów kaczych można stosować także sorgo, pszenżyto i żyto jednak ich wykorzystanie powinno być stale kontrolowane. Poza ziarnami zbóż brojlery kacze mogą również otrzymywać oleje paszowe, otręby i nasiona roślin oleistych.

Czytaj więcej...

adw. Przemysław Lech; www.prawnikhodowcy.pl, tel. 604 168 489

Na samym początku chcę podkreślić, że wpisanie kary do umowy nie jest obowiązkowe, nie musi widnieć w umowie i jej brak może być jednym z przedmiotów negocjacji pomiędzy stronami. Kary umowne są jednak powszechnie stosowane, chociażby w umowie kontraktacji, ale mogą być zastosowane we wszystkich rodzajach umów. Ważną kwestią jest to, że nie powinno się zastrzegać kary od niewykonania zobowiązania pieniężnego. Czyli jeśli jedna strona powinna drugiej stronie zapłacić, to nie można nałożyć kary, jeśli do zapłaty nie doszło. Od tego są odsetki.

Czytaj więcej...

Józefa Krawczyk; Instytut Zootechniki PIB, Kraków

Aktualnie populacje gęsi pochodzą od szarej gęsi gęgawej (Anser anser), którą udomowiono przed ok. 3000 lat, gęsi garbonosej pochodzącej od suchonosa (Cygnopsis cygnoides L.) udomowionej około 1000 lat temu oraz od berniki kanadyjskiej (Branta canadensis Pall) udomowionej w XVIII wieku (Mazanowski 2012). Historię tworzenia w Polsce stad zachowawczych gęsi i najbardziej zasłużonych na tym polu pracowników naukowych opublikował Książkiewicz (2007) oraz Mazanowski (2012). Obie wojny światowe oraz postępująca intensyfikacja rolnictwa, przyniosły ograniczenie populacji gęsi w Polsce i pozostałych krajach Europy Wschodniej. Zmniejszyła się również liczba użytkowanych ras i odmian. Występujące wcześniej na terenie Polski krajowe rasy i odmiany są dobrze przystosowane do naszych lokalnych, często trudnych warunków środowiskowych i klimatycznych. Ich występowanie jest ściśle związane z rolniczym krajobrazem oraz tradycją i kulturą społeczności różnych regionów Polski. Dziś mają znaczenie marginalne i tylko sporadycznie można je spotkać w lokalnym chowie przyzagrodowym. Ciągle jednak są potencjalnym źródłem niektórych genów usuniętych z intensywnie selekcjonowanych populacji. Lokalne rasy gęsi, posiadających szereg cennych cech takich jak: odporność na choroby, łatwość adaptacji do trudnych warunków środowiska, długowieczność i wiele specyficznych cech jakości mięsa (Smalec 1991, Okruszek i wsp. 2008). Obejmując te populacje programem ochrony, stworzono cenny rezerwuar genów, do którego zawsze można sięgać w genetycznym doskonaleniu populacji aktywnych.

Czytaj więcej...

Bartosz Korytkowski

Protoplastą gęsi Białej Włoskiej jest szara gęś gęgawa. Ponieważ jedynie ta dzika gęś potrafi tworzyć zarówno z rasą Białą Włoską, jak też z innymi naszymi gęśmi potomstwo, świadczy to o tym, że tylko od tego dzikiego przodka nasze europejskie rasy gęsi pochodzą. Gęsi zostały udomowione przez Rzymian już około 3000 lat p.n.e., a współcześni Włosi przez wieloletnie prace hodowlane udoskonalili ten gatunek drobiu. Początkowo ptaki te hodowane były głównie z pobudek religijnych, traktowano je wręcz jako święte, doceniając takie ich cechy jak: ich wierność, wrażliwość, czujność oraz punktualność przylotów. Hodowano je w świątyni Junony – Hery na Kapitolu. Rzymianie wielekroć woleli trzymać w domu gęgające gęsi zamiast psów obronnych, bo podobno lepiej się sprawdzały przy ostrzeganiu przed intruzami. Krzyki kapitolińskich gęsi obudziły broniących się Rzymian przed atakiem Galów z doliny Padu w 390 roku p.n.e. Na pamiątkę tego zdarzenia starożytni Rzymianie obnieśli wówczas jedną z gęsi w lektyce, a psy które zasnęły zostały wraz z ludźmi ukarane. Odtąd święte gęsi nie tylko karmiono na koszt państwa ale barwnie przystrojone noszono co roku w procesji na Kapitol.  Gęś Biała Włoska jest rasą znaną i od kilkuset lat rozpowszechnioną we Włoszech. Była ona niejednokrotnie krzyżowana z innymi rasami gęsi, a przede wszystkim z gęsią garbonosą, zwaną we Włoszech chińską. Rasa ta została wyselekcjonowana w regionie Emilia-Romania z różnych lokalnych odmian gęsi ze względu na jej m.in. wczesne dojrzewanie oraz dużą płodność. Przed pierwszą wojną światową organizowane były duże transporty włoskich gęsi ścierniskowych do m.in. Niemiec.

Czytaj więcej...

Oliwia Duszyńska-Stolarska; Politechnika Bydgoska

Jaja odgrywają ważną rolę w kształtowaniu codziennej diety wielu konsumentów. Poza ilością coraz częściej zwracamy uwagę na ich jakość. Jest ona pochodną wielu czynników, które dzielimy na środowiskowe oraz genetyczne. Jakość najczęściej jest oceniana pod kątem poziomu cholesterolu, koncentracji witamin oraz kwasów tłuszczowych w żółtku. Natomiast dla konsumentów istotną cechą jest niewątpliwie barwa żółtka. W ostatnich latach w społeczeństwie narasta przekonanie, iż alternatywny system chowu ma wpływ na produkcję zdrowszych produktów o wyższej jakości niż w przypadku tych które pochodzą z wysokotowarowych ferm. Wpływ systemu utrzymania na jakość jajWiele badań wskazuje, iż produkcyjność jest zależna od genetycznych aspektów czyli zestawów genetycznych ras rodzimych oraz ras komercyjnych. Ponadto system utrzymania również ma znaczenie w kształtowaniu cech jakościowych pozyskiwanych produktów. Badania prowadzone w Instytucie Zootechniki mające na celu uwidocznić najistotniejsze aspekty optymalizacji warunków chowu w kontekście produkcyjności kur potwierdziły istotność jego wpływu. Najlepsze wyniki produkcyjne mierzone m.in. przeżywalnością w stadzie uzyskały kury utrzymywane na ściółce przy niskiej gęstości obsady. Miały one ponadto dostęp do wybiegów. Jaja pozyskane od tak chowanych osobników posiadały większą masę całkowitą oraz większą masę żółtek w porównaniu z jajami pozyskiwanymi od kur z chowu konwencjonalnego. Wykazano ponadto szereg korzystnych zmian w obrębie skorupy jaj pozyskanych od kur z systemu ściółkowego.

Czytaj więcej...

Teresa Skiba; Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

Kury należą do gatunku, który charakteryzuje ogromna zmienność cech pokrojowych i użytkowych. Wyróżnia się wśród nich rody czy linie o wybitnych cechach użytkowych, wyspecjalizowanych w produkcji jaj lub mięsa, ogólnoużytkowe oraz rasy hodowane przez miłośników ze względu na piękne, oryginalne upierzenie. Wszystkie te cele hodowli nie wykluczają się wzajemnie, czego dowodem jest powrót do starych ras kur wiejskich, które obecnie cieszą się coraz większą popularnością. Kury mogą być chowane w różnych warunkach: w małych stadkach utrzymywanych systemem ekstensywnym, w gospodarstwach przydomowych oraz w dużych stadach, w zamkniętych budynkach bez dostępu do wybiegu – system intensywny. Kury jako pierwsze zaczęto utrzymywać w jednym obiekcie w dużych grupach, na skalę przemysłową. Pozwoliło to na całkowite wyeliminowanie sezonowości w produkcji jaj czy mięsa, a co za tym idzie zwiększyła się dostępność tych produktów na rynku.  Specjalizacja w chowie kur, polegająca na wyodrębnieniu się dwóch kierunków użytkowania: nieśnego i mięsnego, doprowadziła do wytworzenia wyspecjalizowanych ras, rodów i linii kur, bowiem w jednolitych stadach trudno byłoby oczekiwać pożądanych rezultatów jednocześnie w produkcji jaj i mięsa. Między cechami nieśnymi i mięsnymi istnieje negatywna współzależność polegająca na tym, że kurę, która niesie dużo jaj, nie może charakteryzować duża masa ciała oraz dobre umięśnienie. Określone systemy hodowlane wymagają stosowania konkretnych typów kur. Systemem ekstensywnym i drobnotowarowym nie mogą być utrzymywane wyspecjalizowane mieszańce międzyliniowe, bardzo wymagające pod względem warunków środowiskowych i żywienia, o małej masie ciała.

Czytaj więcej...