Archiwum

Siarczan miedzi w stężeniu 100-125ppm znany jest od dziesięcioleci w żywieniu zwierząt jako promotor wzrostu. W praktyce, ze względu na swoje właściwości przeciwbakteryjne, siarczan miedzi jest w stanie regulować florę jelitową i tym samym poprawiać wyniki zootechniczne. Jednak jego wykorzystanie jest coraz bardziej kontrowersyjne ze względu na dwa zjawiska. Pierwszym z nich jest zanieczyszczenie gleb spowodowane obecnością wyższej dawki siarczanu miedzi niż w zaleceniach żywieniowych. Drugi z nich związany jest z koselekcją opornych bakterii przy użyciu siarczanu miedzi regularnie w wysokich dawkach. Ta właściwość jednoczesnej selekcji opornych bakterii jest wspólna dla różnych metali ciężkich stosowanych jako stymulatory wzrostu, takich jak cynk i arsen. Obecnie coraz więcej krajów zakazuje stosowania takich metali jako stymulatorów wzrostu i w konsekwencji muszą zostać wynalezione alternatywny dla tych metali oraz antybiotyków.

Ciekawym sposobem badań w tym kierunku jest wykorzystanie przeciwbakteryjnych właściwości siarczanu miedzi, ale nie w tej samej dawce. Aby osiągnąć ten cel, siarczan miedzi musi być uaktywniony, czyli zwiększony musi być jego potencjał. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu specyficznej, syntetycznej glinki, która pozwala na użycie siarczanu miedzi przy bardzo niskich dawkach (poniżej stężenia 1 ppm), ale przy tej samej aktywności. Tak niska dawka jest interesująca ponieważ jest ona zgodna z wszystkimi przepisami lokalnymi i nie przekracza ona wymagań żywieniowych. Tak więc nie istnieje tutaj ryzyko zanieczyszczenia gleb i koselekcji opornych bakterii.
Miedź aktywną z syntetyczną glinką uzyskuje się w wyniku specyficznej technologii. Miedź i glinka są mieszane ze sobą w wysokiej temperaturze i przy działaniu wysokiego ciśnienia, aby wywołać uaktywnienie się miedzi. Technologia ta umożliwia uzyskanie aktywnej miedzi przy prawie tej samej cenie jak w przypadku siarczanu miedzi na tonę paszy (ale z mniejszą ilością miedzi).

Niniejsza wyjątkowa i opatentowana technologia pozwala na znaczne zwiększenie powierzchni miedzi w kontakcie z potencjalnymi patogenami. W rzeczywistości, pod koniec procesu, miedź lokuje się głównie na powierzchni glinki i może znajdować się w bezpośrednim kontakcie z bakteriami. Ponieważ cząstki glinki są bardzo drobne (Rys. 1.), zwiększona powierzchnia jest bardzo ważna i pozwala na szeroki kontakt pomiędzy aktywną miedzią i bakteriami. Glinka jest w stanie dać wyraz właściwościom antybakteryjnym miedzi, uczynić je wydajnymi i zwiększyć ich potencjał.
Wiele badań in vitro i in vivo zostało przeprowadzonych z zastosowaniem miedzi aktywnej w porównaniu z siarczanem miedzi lub innymi modulatorami flory jelitowej (antybiotyki, promotory wzrostu, kwasy, ekstrakty roślinne, itd. ...). Na przykład w drobiu, w 37 współcześnie przeprowadzonych próbach naukowych i próbach polowych, miedź aktywna poprawiła średni dzienny przyrost o 3,2%, a współczynnik konwersji paszy o 2,1% w porównaniu do grupy kontrolnej (wykres 2.). W przypadku wartości średnich osiągnięcia są lepsze w 76% przypadków w porównaniu z wartościami kontrolnymi. Wynik ten jest interesujący na tyle, aby umieścić miedź aktywną wśród stymulatorów wzrostu w sensie zootechnicznym. Z ekologicznego punktu widzenia, miedź aktywna nie zanieczyszcza gleby i nie powoduje rozwoju opornych bakterii (tak jak siarczan miedzi lub antybiotyki). Niska dawka miedzi jest kluczem do osiągnięcia tego przyjaznego środowisku celu, a miedź aktywna jest kluczem do zapewnienia dobrych zootechnicznych wyników i optymalizacji właściwości antybakteryjnych miedzi.

Marie-Laurence Le Ray,
Product manager
Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www.neovia-additives.com

www.neovia-additives.pl