Strefa Drób

Hodowca Drobiu 2/2022

HD 2 2022

W numerze:

* Aktualności branżowe: Wylęgi piskląt; Rynki globalne, 4 tydzień 2022; Ceny skupu drobiu rzeźnego; Miesięczne ceny rynkowe tuszek z kurcząt w krajach UE; Handel mięsem drobiowym w okresie I-XI 2021 r.; Ceny skupu i sprzedaży jaj; Miesięczne ceny rynkowe jaj w krajach UE; Handel jajami w okresie I-XI 2021 r.; Ceny materiałów paszowych; Produkcja mięsa drobiowego w UE w okresie I-X 2021 r.; Występowanie ognisk ptasiej grypy u drobiu w Polsce

* wiadomości dostępne w wydaniu papierowym lub wydaniu online 

 

  1. Modulowanie mikrobioty jelitowej w kształtowaniu zdrowia drobiu Agnieszka Wilczek-Jagiełło
  2. Diagnostyka oraz sposoby zapobiegania zakaźnemu zapaleniu oskrzeli u kur Oliwia Duszyńska-Stolarska
  3. Zasady żywienia kaczek Teresa Skiba
  4. Bioasekuracja poza budynkiem Katarzyna Jankowska
  5. Pasożyt Eimeria spp. ciągłym problemem w produkcji drobiarskiej
  6. Termoregulacja – mechanizm wpływający na wydajność kurcząt rzeźnych
  7. Mikotoksykozy drobiu Bartosz Korytkowski
  8. Woda źródłem życia – jej wykorzystanie w produkcji drobiarskiej Agata Dankowiakowska
  9. Ukraina odnotowuje nieznaczny wzrost produkcji indyków
  10. Efektywna ochrona mikrobiologiczna kurnika dr Kirsty Gibbs - cały artykuł

 

Wykaz firm wyposażających fermy drobiu*
Wykaz producentów pasz dla drobiu*
Pisklęta produkcja, odchów, dystrybucja*

* wiadomości dostępne w wydaniu papierowym lub wydaniu online 

Kup ten numer - 12.00 zł  TUTAJ
Kup prenumeratę, dostaniesz gratis segregator i Katalog Firm Drobiarskich - 120.00 zł  TUTAJ

Kirsty Gibbs; Danisco Animal Nutrition & Health (IFF)25

 

Kombinacja trzech probiotycznych szczepów rodzaju Bacillus może stanowić skuteczną ochronę ptaków przed różnymi infekcjami, w tym patogennymi szczepami Escherichia coli (APEC) oraz wpływać na poprawę wyników produkcyjnych stada. W celu sprawdzenia skuteczności działania tej koncepcji przeprowadzono doświadczenia w różnych warunkach produkcyjnych na całym świecie.

     Rosnąca światowa presja w kierunku ograniczenia stosowania antybiotyków w produkcji drobiu potęguje zagrożenie ze strony różnorodnych oportunistycznych szczepów bakterii chorobotwórczych, powodując pogorszenie wyników produkcyjnych i przeżywalności ptaków. Aby temu przeciwdziałać producenci drobiu muszą dysponować kompleksową strategią stymulującą rozwój przewodu pokarmowego, sprzyjającą zachowaniu równowagi mikrobiologicznej w organizmie ptaka, co będzie miało przełożenie na zwiększenie produkcyjności i poprawę dobrostanu w stadzie. 

 

Różne szczepy E. coli wykazują odmienną specyfikę

     Wprawdzie mechanizm transmisji niektórych mikroorganizmów patogennych został precyzyjnie zdefiniowany, dynamika zakażeń innymi bakteriami nie jest w pełni rozpoznana. Przykładem mogą być szczepy E. coli patogenne dla ptaków (APEC), które powodują kolibakteriozę, kosztowną, syndromiczną postać infekcji związaną z wyższą zachorowalnością, większą śmiertelnością i dyskwalifikacją tuszek drobiowych. W przeciwieństwie do innych patogennych grup E. Coli szczepy APEC są trudne do zidentyfikowania ze względu na ich ogromną różnorodność. Pomocnym w identyfikacji APEC i kontroli ryzyka w stadzie może być ustalenie kodu genetycznego determinującego wirulencję u bakterii E. coli. W niedawno przeprowadzonym doświadczeniu badano transmisję APEC w stadach komercyjnych ferm drobiu w Australii, Brazylii, RPA i USA (rys. 1).

26

     Systemy produkcji drobiu są znacznie zróżnicowane w zależności od lokalizacji na świecie, a czasami również w obrębie danego kraju. Różnorodność warunków zoohigienicznych, specyfika żywienia i czynników środowiskowych wpływa na populacje drobnoustrojów bytujące w jelitach ptaków, w tym bakterie APEC, ponieważ jelito jest ich głównym rezerwuarem. Przytoczone wyniki badania przedstawiają różnorodność w populacjach APEC, ale wykazano również, że takie same szczepy APEC o strukturze klonalnej występowały w stadach w różnych lokalizacjach (dane nie zamieszczone). Szersze rozpoznanie APEC i innych populacji drobnoustrojów w stadzie pozwala lepiej oszacować ich potencjalny wpływ na produkcyjność, zdrowie i dobrostan. Umożliwia to dostosowanie ukierunkowanych strategii prewencji i postępowania w warunkach infekcji.

28

     Wcześniejsze badania wykazały analogie genetyczne między populacjami E. coli u ptaków hodowlanych, w porównaniu z jednodniowymi pisklętami, co wskazuje na ryzyko transmisji pionowej ze stad reprodukcyjnych na kurczęta brojlery. Ten mechanizm przenoszenia w połączeniu z dużą podatnością na zakażenia u świeżo wylężonego pisklęcia z nieustabilizowaną naturalną mikroflorą (rys. 2) sprzyja w ciągu pierwszych 24 godzin po wykluciu kolonizacji jelit przez potencjalnie patogenne E. coli.

27

Mając to na uwadze hodowcy muszą skupić się na szybkiej, skutecznej stymulacji namnażania korzystnej mikroflory od pierwszego dnia życia lub jeszcze przed wykluciem. Badania wykazały, że podawanie probiotyków od pierwszego dnia sprzyja efektywnemu rozwojowi korzystnej mikroflory, hamuje kolonizację jelit przez bakterie niepożądane, wspiera rozwój układu odpornościowego, zmniejsza ryzyko stanów zapalnych, wzmacnia strukturę jelit i zapewnia większą dostępność składników pokarmowych dla ptaka. Biorąc pod uwagę różnorodność patogennych bakterii E. coli, nawet w ramach patotypu APEC, identyfikacja najskuteczniejszego probiotyku jest sporym wyzwaniem. Nie wszystkie szczepy probiotyczne wykazują ten sam sposób działania, czy też są tak samo efektywne w ochronie ptaków przed konkretnymi patogenami. Oznacza to, że stosując probiotyki do ochrony przed różnymi patogenami, uzasadnione jest zastosowanie koncepcji o bardziej złożonym składzie.

 

Kombinacja 3 probiotycznych szczepów Bacillus

     Enviva® PRO zawiera kombinację trzech szczepów Bacillus pierwotnie wyizolowanych od ptaków. Te trzy szczepy zastosowane w paszy dla drobiu działają addytywnie w kierunku wzmocnienia struktury jelit, ograniczenia wzrostu niekorzystnych bakterii i stymulowania rozwoju pożądanej mikroflory, a to tylko część korzyści z zastosowania tego preparatu. Badania in vitro wykazały, że każdy z tych szczepów jest w stanie hamować wzrost różnorodnych izolatów E. coli, nawet o 87% w porównaniu z hodowlą nie poddaną ekspozycji na probiotyk, jak pokazano na rysunku 3. 

29

     Oprócz działania in vitro ograniczenie wzrostu patogenów stwierdzono także w testach biologicznych. W teście in vivo przeprowadzonym na czterech komercyjnych fermach w USA brojlery żywiono paszą z dodatkiem Enviva® PRO w celu oceny wpływu tego dodatku na różnorodne zagrożenia związane z E. coli. Odnotowano znaczny spadek występowania genów determinujących wirulencję. 

     Udział serotypów E. coli posiadających ≥2 geny wirulencji zmniejszył się z 58,8% do 40,8%, a liczebność typów E. coli posiadających <2 genów wzrósł. Im więcej genów związanych z wirulencją posiadają bakterie E. coli tym większy jest ich potencjał chorobotwórczy. Wyniki te sugerują, że produkt wywarł korzystny wpływ na mikroflorę fizjologiczną i może przyczynić się do poprawy produkcyjności ptaków żywionych bez antybiotyków, z stosowaniem innych koncepcji skutecznych w zwalczaniu APEC (rys. 4).

31

     Trzy specyficzne szczepy zawarte w Enviva® PRO zapewniają szerokie zabezpieczenie przed patogenami, takimi jak APEC i Clostridium perfringens. Metaanaliza z 15 testów przeprowadzonych z wykorzystaniem Enviva® PRO w różnych regionach geograficznych, w tym w USA, Hiszpanii, Nowej Zelandii, Holandii, Wielkiej Brytanii i Rosji, wykazała w porównaniu z grupą kontrolą istotną poprawę FCRc, tj. o 5 punktów (2,9%), wzrost o 1,9% średniego dziennego przyrostu masy ciała oraz poprawę przeżywalności o 0,2% (Tabela 1).

30

Pokazuje to, że Enviva® PRO zapewnia powtarzalne korzyści w zakresie produkcyjności brojlerów żywionych różnymi rodzajami paszy, przy zredukowanych kosztach produkcji. 

     Ponieważ światowa produkcja drobiu zmierza w kierunku maksymalnej redukcji stosowania antybiotyków, różnorodność potencjalnych zagrożeń mikrobiologicznych wymaga kompleksowego podejścia skutecznego zarówno w zwalczaniu patogenów, jak i w sprawnej stymulacji rozwoju korzystnej mikroflory, co będzie miało przełożenie na poprawę parametrów produkcyjnych i dobrostanu ptaków. Wykazano, że preparat Enviva® PRO zawierający 3 szczepy probiotyczne rodzaju Bacillus oferuje szeroki zakres ochrony, niezbędny do walki z zagrożeniami mikrobiologicznymi, do zastosowania w różnych lokalizacjach geograficznych i warunkach produkcyjnych.

Ukraina jest największym eksporterem drobiu na obszarze postsowieckim, a mimo to lokalne wielkie gospodarstwa rolne nadal są zainteresowane przede wszystkim hodowlą brojlerów i kur niosek. Produkcja indyków na Ukrainie pozostaje wąskim, niszowym segmentem reprezentowanym przez zaledwie kilkanaście firm przemysłowych. W rankingu największych krajów produkujących mięso z kurczaka w 2021 r. Ukraina zajmuje 15 miejsce z wielkością produkcji 1,38 mln ton. Kraj ten uplasował się na 6 miejscu na światowej liście dostawców kurcząt w 2021 r. z eksportem bliskim 400 tys. ton. Na Ukrainie znajduje się największy w Europie producent mięsa kurcząt brojlerów MHP oraz holding rolny Avangard, drugi co do wielkości producent jaj na świecie przed aneksją Krymu przez Rosję i początkiem konfliktu zbrojnego we wschodniej Ukrainie.  Jednak jeśli chodzi o produkcję indyków, statystyki nie są tak dobre. W 2020 roku Ukraina wyprodukowała 36 800 ton indyka, o 10% więcej w porównaniu z analogicznym okresem roku poprzedniego, wynika z badania przeprowadzonego przez kijowską agencję konsultingową Ukraiński Klub Agrobiznesu. Chociaż wydajność produkcji pozostaje stosunkowo niska, w ciągu ostatnich kilku lat zaobserwowano jej wzrost. W latach 2017-2020 produkcja wzrosła o 41%. Wstępne dane statystyczne wskazują, że produkcja indyka na Ukrainie wzrosła w 2021 roku o 5-7%.  Stały wzrost produkcji indyków pomaga Ukrainie zmniejszać import tego gatunku mięsa. Klub Agrobiznesu oszacował, że w 2020 r. kraj sprowadził 7300 ton indyków, o 8% mniej niż w 2019 r. i o 36% mniej niż w 2017 r. Od czasu rozpadu Związku Radzieckiego Ukraina importowała indyka głównie z Rosji i Polski. Jednak od 2014 roku wiodącym dostawcą pozostaje Polska. W 2020 roku polskie firmy odpowiadały za 75% importu indyków na Ukrainę, czyli około 5500 ton. Według szacunków Klubu Agrobiznesu drugim co do wielkości dostawcą indyków są Węgry z 10%, a trzecim Wielka Brytania z 5% udziałem.

Agata Dankowiakowska; Katedra Fizjologii Zwierząt i Zoofizjoterapii, Politechnika Bydgoska

 

Woda jest podstawą życia i stanowi bardzo ważny element w żywieniu zwierząt gospodarskich. Znacząco wpływa na dobrostan oraz produkcyjność zwierząt. Zwierzęta powinny mieć do niej nieograniczony (w zależności od zapotrzebowania) dostęp przez całą dobę. Woda bierze udział w procesach metabolicznych organizmu, jest kluczowa, jeśli chodzi o termoregulację, trawienie oraz usuwanie zbędnych produktów przemiany materii z organizmu. W przypadku ptaków, woda stanowi od 60% do 85% ich masy ciała. Drób pobiera dwukrotnie więcej wody niż paszy, zaś młode osobniki potrzebują jej więcej i są bardziej wrażliwe na jej niedobry, niż te starsze. Zawartość wody w organizmie jednodniowych piskląt jest najwyższa, w miarę wzrostu i rozwoju zmniejsza się, u kur niosek może stanowić ok. 55% masy ciała. Oczywiście ilość pobranej wody zależy od wieku zwierzęcia, stanu fizjologicznego, sposobu żywienia oraz pory roku. Wielu hodowców nie jest świadomych, jak ważna w utrzymaniu zwierząt jest woda oraz jej jakość. Woda charakteryzująca się słabą jakością znacząco obniża produkcyjność drobiu – powoduje zaburzenia w rozrodzie. Dlatego też, woda dla drobiu powinna spełniać kryteria wody przeznaczonej do celów spożywczych. Jakość i paramenty wody oddziałują nie tylko na same zwierzęta, ale i na cały obiekt. Woda używana jest nie tylko do pojenia zwierząt, ale znajduje się również w systemach chłodniczych i grzewczych budynków, w których utrzymywane są zwierzęta.  W praktyce drobiarskiej najczęściej napotykanym problemem jest niedobór spożycia wody przez ptaki, który przekłada się na zmniejszone pobranie paszy. Ptaki pobierają zazwyczaj taką ilość wody, jaka jest im potrzebna. Niedobór lub brak wody jest czynnikiem silnie stresogennym i jest bardziej niekorzystny dla drobiu, niż niedobory żywieniowe. 

Bartosz Korytkowski

 

Zarówno pasze gospodarskie jak i mieszanki przemysłowe mogą być atakowane przez grzyby pleśniowe – zwłaszcza z rodzaju Aspergillus, Penicillium, Fusarium. Kolonie tych pleśni mogą się także rozwijać w ściółce, pomiocie, w resztkach nie zjedzonej paszy, jak również w paszach magazynowanych w ciepłych i wilgotnych pomieszczeniach. Szybki rozwój pleśni następuje wówczas, kiedy wilgotność paszy przekracza 13%, a wilgotność względna w pomieszczeniu przekracza 75%. Przy bardzo silnym wzroście grzybów, może dochodzić do zmiany zapachu paszy, zmniejszenia w niej zawartości niektórych witamin, składników mineralnych oraz do wytwarzania mikotoksyn. Mikotoksyny – metabolity grzybów pleśniowych wywierają bardzo negatywny wpływ na zdrowie zwierząt oraz człowieka, zarówno w sposób bezpośredni poprzez np. uszkadzanie pewnych organów lub w sposób pośredni przez powodowanie np. awitaminozy. Po pobraniu przez przewód pokarmowy, układ oddechowy lub przez skórę powodują obniżenie aktywności życiowych, chorobę lub śmierć organizmu ludzkiego lub zwierząt. U zwierząt mikotoksyny są w stanie wywoływać ostre stany zatrucia, mogą także przyczyniać się do wywoływania zmian karcynogennych, teratogennych, mutagennych a nawet estrogennych. Bardzo wrażliwe na nie są szczególnie młode organizmy. Są związkami chemicznymi o bardzo niskiej masie molekularnej, należą do różnych grup związków chemicznych (kumaryn, makrolidów, steroidów, antrachinonów, cyklicznych polipeptydów). Wtórne metabolity grzybów pleśniowych są stosunkowo oporne podczas procesu gotowania i innych procesów technologicznych w trakcie przetwarzania środków żywienia zwierząt, które nie dezaktywują mikotoksyn. 

Szybki wzrost w stosunkowo krótkim czasie, a także intensywny przyrost mięśnia piersiowego i nóg (Tickle i Codd 2014) oraz podwyższone tempo metabolizmu (Tickle i in. 2018) mogą powodować trudności z utrzymaniem równowagi termoregulacyjnej u ptaków rzeźnych. Wynika to z tego, iż powierzchnia dostępna do wymiany ciepła na drodze konwekcji, radiacji i kondukcji wzrośnie wraz z masą ciała patka (Tickle i Codd 2018). W komercyjnym chowie brojlerów wymagana jest staranna kontrola warunków środowiskowych w celu optymalizacji rozwoju ptaków, ponieważ na tempo ich wzrostu i wydajność wpływają czynniki mikroklimatyczne takie jak: temperatura (Deaton i in. 1996; Deeb i Cahaner 2002), wilgotność względna (Yahav 2000) i ruch powietrza (May i in. 2000; Simmons i in. 2003; Yahav i in. 2004). Znaczenie utrzymania optymalnych warunków środowiskowych, jest podkreślane nie tylko przez naukowców, ale także praktyków. W oparciu o podstawy termoregulacji wyróżnia się trzy grupy zwierząt (Dzik i Mituniewicz 2020): Poikilotermiczne, czyli zwierzęta zmiennocieplne, które nie utrzymują stałej temperatury ciała; zmienia się ona pod wpływem temperatury otoczenia oraz aktywności fizycznej; właściwość ta dotyczy większości bezkręgowców, ryb, gadów i płazów (Kaleta 2013). Heterotermiczne, czyli zwierzęta przemiennocieplne, które posiadają właściwości zarówno organizmów zmiennocieplnych, jak i stałocieplnych; w niesprzyjających warunkach są one w stanie uporać się z nimi poprzez sezonowe obniżenie intensywności procesów metabolicznych na drodze: hibernacji w niskich temperaturach (tzw. sen zimowy) oraz estywacji w wysokich temperaturach (tzw. sen letni) (Gołąbek 2019); przykładem może być niedźwiedź brunatny lub nietoperz. Homojotermiczne, czyli zwierzęta stałocieplne; są one w stanie utrzymać w miarę stałą temperaturę ciała (w wyjątkowo niekorzystnych warunkach termicznych otoczenia mogą tracić zbyt duże ilości ciepła lub mieć trudność w oddawaniu jego nadmiaru) (Kośla 2001); właściwość ta dotyczy większości ssaków i ptaków. 

Kokcydioza wywoływana jest przez pasożyta z rodzaju Eimeria, który bytuje i namnaża się w jelitach. Jest to jednokomórkowy pierwotniak należący do gromady Coccidea – stąd też nazwa choroby (eimeriaprevention.com). W obrębie tejże gromady można znaleźć wiele innych pasożytów, które atakują ludzi i zwierzęta, jak: Isospora, Sarcocystis czy Toxoplasma, a także Babesia, Theileria i Plasmodium (eimeriaprevention.com; poultrysite.com). Kokcydioza jest chorobą wysoce zaraźliwą, odgrywającą ważną rolę epizootyczną oraz ekonomiczną w produkcji drobiarskiej (Bobusia i in. 2014). Wyróżnia się 7 gatunków, które stanowią zagrożenie dla drobiu: E. acervulina, E. brunetti, E. maxima, E. mitis, E. necatrix, E. praecox oraz E. tenella. Wśród nich E. necatrix (najbardziej patogenny gatunek), E. tenella, E. brunetti odpowiedzialne są za kliniczną postać choroby. Z kolei, E. acervulina i E. maxima uważa się za powodujące kokcydiozę subkliniczną. E. mitis oraz E. praecox są gatunkami uznawanymi za słabiej patogenne (Doner i in. 2019; eimeriaprevention.com). Każdy z tych gatunków Eimeria spp. powoduje zmiany chorobowe w określonej części jelita i są one rozróżniane na podstawie zmian makroskopowych i mikroskopowych (Rys. 1). Co więcej, mogą wystąpić zarażenia jednym lub kilkoma różnymi gatunkami Eimeria spp. jednocześnie (Łoś i in. 2015). Wykazano, że zarażenie Eimeria sprzyja infekcji takich patogenów, jak Clostridium perfringens. Wskutek zarażenia pierwotniakiem oraz bakterią chorobotwórczą może dochodzić u ptaków do martwiczego zapalenia jelit (Soutter i in. 2020). U ptaków, które cierpią z powodu zarażenia Eimeria spp., bardzo prawdopodobne jest stwierdzenie kilku lub wszystkich objawów klinicznych: przygnębienie i obniżona aktywność; osłabienie i senność; ptaki przyjmują postawę skuloną z nastroszonymi piórami; zmniejszenie ilości przyjmowanego pokarmu; bladość; niedokrwistość; odwodnienie; występowanie biegunki (zabarwienie kałomoczu charakterystyczne dla poszczególnych gatunków Eimeria); śmiertelność, która może być bardzo wysoka; zdecydowany spadek wyników produkcyjnych (Rys. 2).

Katarzyna Jankowska; PAN Olsztyn

 

Zaplanowanie przez producenta skali oraz intensywności produkcji drobiu, wiąże się w wykonaniem szeregu czynności związanych z przygotowaniem fermy do zasiedlenia ptakami. Podłoże genetyczne, a także środowisko, w którym przebywają zwierzęta podczas całego cyklu produkcyjnego stanowią dwa fundamentalne elementy wpływające na efekty produkcyjne. Stosowane w środowisku fermy drobiu wszelkie sposoby zabezpieczające ptaki przed patogenami, szczególnie programy profilaktyczne (bioasekuracja = bioochrona), mają na celu podwyższenie poziomu produkcyjności oraz jej opłacalności. Bioasekuracja ogranicza w dużym stopniu upadki ptaków, będące wynikiem licznych chorób wirusowych, bakteryjnych, grzybiczych, a także pasożytniczych. Zmniejszenie liczby strat spowodowanych głównie upadkami ptaków sprzyja efektywności produkcji drobiu i oparte jest o warunki utrzymania ptaków, które muszą być dostosowane do ich potrzeb bytowych. W higienie produkcji istotnym elementem jest zapewnienie ptakom optymalnych warunków środowiskowych, tj. temperatury, wilgotności, oświetlenia, prędkości ruchu powietrza, maksymalnego obniżenia poziomu domieszek szkodliwych gazów, zapylenia, obniżenia poziomu hałasu, warunków mikroklimatycznych w pomieszczeniu (sprawnie działające urządzenia grzewczo – wentylacyjne, odpowiednia jakość ściółki, właściwa obsada ptaków, stosowny program świetlny oraz wysoka jakość stosowanej paszy i wody). Wskazane czynniki w środowisku ptaków decydują o ich dobrostanie, który wpływa na stan zdrowia oraz produkcyjność. Stosowanie różnych działań (również programów osłony farmakologicznej) mających na celu utrzymanie właściwych warunków zoohigienicznych w obiektach inwentarskich i poza nimi, czyli na terenie całej fermy, ogranicza w dużym stopniu zagrożenie chorobami, jednak całkowicie go nie eliminuje.

Teresa Skiba; Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu

 

W Polsce prowadzi się głównie hodowle kaczek mięsnych i zarodowo-lęgowych do odnowy populacji. Brojlery mięsne produkuje się zwykle z mieszańców międzyrodowych i/lub międzyrasowych kaczek piżmowych i kaczki pekin. Brojlerami mięsnymi są zwykle tzw. mulardy. Mulardy powstają z krzyżówki samca kaczora piżmowego z kaczką rasy pekin. Chów fermowy kaczek wynosi około 3 mln sztuk rocznie. Najwięcej takich ferm znajduje się w województwie wielkopolskim, świętokrzyskim i mazowieckim. Wielu rolników utrzymuje też kaczki dla prywatnych potrzeb. Żywienie kaczekŻywienie kaczek zależy od wieku, płci, systemu chowu, rasy i typu użytkowego oraz masy ciała ptaków. Kaczki w systemie fermowym są najczęściej żywione pełnoporcjowymi paszami, w systemie przyzagrodowym ptaki otrzymują pasze gospodarskie. Kaczki w kolejnych etapach chowu (od pierwszych dni życia do momentu uboju) są żywione z uwzględnieniem ich odmiennego zapotrzebowania na składniki pokarmowe (białka, węglowodanów, witamin i składników mineralnych). Dawka paszowa powinna być zbilansowana i zapewniać prawidłowy rozwój oraz przyrosty dzienne młodych kaczek. W żywieniu kaczek można stosować skomponowane odpowiednio mieszanki pełnoporcjowe oraz pasze gospodarskie zmniejszając koszty. W okresie wiosenno-letnim można stosować zielonki. Najbardziej przydatne i chętnie zjadane przez ptaki to młode zielonki z roślin motylkowatych – lucerny, wyki lub koniczyny oraz zbóż – żyta lub owsa. Kaczki chętnie pobierają również rośliny takie jak szpinak, sałata, krwawnik, pokrzywa, komosa, kapusta pastewna. Zielonki powinny być rozdrobnione i świeże. W zimie aby zrekompensować brak zielonek można podawać kaczkom susz, kiszonki (lucerna, koniczyna, parowane ziemniaki) oraz okopowe.

Oliwia Duszyńska-Stolarska; Politechnika Bydgoska

 

Choroby układu oddechowego nadal stanowią istotny problem w produkcji drobiarskiej. Ptaki posiadają bardzo efektywnie działający układ oddechowy, co wiąże się z jego skomplikowaną budową. Układ ten wykazuje wysoką wrażliwość na choroby. Sytuacji nie ułatwia produkcja intensywna, będąca nośnikiem licznych patogenów wywołujących choroby. Straty ekonomiczne związane z chorobami układu oddechowego sprawiają, iż należy poszukiwać skutecznych rozwiązań w leczeniu, ale przede wszystkim w działaniach prewencyjnych. Choroba zakaźnego zapalenia oskrzeli została opisana w latach 30 w USA. W latach 50-tych ustalono, że czynnikiem wywołującym chorobę jest wirus, który wpływał również na spadek wyników produkcyjnych kur (niższa produkcja jaj, jakości skorupy oraz spadek wylęgowości). Wraz z rozwojem technik diagnostycznych, zwłaszcza w obszarze biologii molekularnej, udało się określić, iż wirus posiada liczne serotypy będące odmianą krążącego wirusa. Nieustannie obserwuje się wzrost pogłowia wraz z coraz nowocześniejszymi metodami chowu. Gatunki podlegają ciągłej pracy hodowlanej mającej na celu zwiększyć ich produktywność. Postęp również można zaobserwować w działaniach profilaktycznych w postaci szczepień. Niestety, genom wirusa ulega nieustannym spontanicznym mutacjom wynikających z braku zdolności naprawczych enzymów wirusowego RNA. Mechanizm ten poważnie ogranicza jego powtarzalność, a tym samym zwiększa jego niestabilność. Mnogość powstałych wersji zdecydowanie ogranicza możliwości skutecznej profilaktyki. Genom wirusa zbudowany jest z pojedynczej nici RNA. Większość genomu zarezerwowane jest dla informacji o enzymie odpowiedzialnym za namnażanie go w komórce gospodarza.

© 2020 Pro Agricola dom wydawniczy

Wykryto AdBlocka

 

Utrzymanie tej strony jest możliwe dzięki przychodom z reklam.
Aby móc dalej przeglądać tę stronę, prosimy o wyłączenie AdBlocka.